رأی وحدت رویه هیأت عمومی دیوانعالی کشور
حکم قطعی مذکور در ماده: 25 قانون اصلاح پاره‌ای از قوانین دادگستری مصوب 25
خرداد ماه 1356 که در جرایم تعزیری غیر قابل گذشت صادر‌می‌شود اعم از حکمی است که
دادگاه نخستین به صورت غیر قابل تجدید نظر صادر کند و یا قابل تجدید نظر بوده و پس
از رسیدگی در مرحله تجدیدنظر اعتبار قطعیت پیدا نماید. بنابراین رأی شعبه چهارم
دیوانعالی کشور که دادگاه تجدیدی نظر را مرجع صدور حکم قطعی و واجد صلاحیت
برای‌رسیدگی به درخواست تخفیف مجازات مرتکب شناخته صحیح و با موازین قانونی مطابقت
دارد.
این رأی بر طبق ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328 برای شعب دیوانعالی
کشور و دادگاهها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.
طبق گزارش ریاست محترم نهاد قوة قضائیه وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش ....
رأی وحدت رویه قانون تشکیل دادگاه های کیفری
آراء صادره قانون مجازات اسلامی
رأی تخفیف شھریه به فرزندان اعضاء ھیأت علمی و کارکنان دانشگاه ها